Kaakspanning en de connectie

Spanning in deze kaakspier kan ook zonder stress ontstaan.

Er zijn heel goede behandelingen, vanuit de Kleurenpunctuur bij kaakspanning en de klachten die hierdoor ontstaan.

Door Wendy Linn. Bron: Tijdschrift Medisch Dossier juni 2024

In mijn praktijk zag ik een tijd geleden een jongetje van anderhalf jaar. Hij wilde altijd maar blijven eten, ook als hij net gegeten had. En hij sliep erg slecht. In het begin kwam hij om de twee weken. Ondertussen is hij drie jaar, en hij komt nog steeds af en toe. Ik behandel hem achter zijn oren met heel kleine naaldjes. Dat ontspant deze spier en maakt dat de speekselproductie normaliseert. Daardoor verdwijnt de honger nadat hij heeft gegeten, en slaapt hij goed.

Temporomandibular disorders

Metabole ziekten

De aanmaak van speeksel zorgt ervoor dat onze spijsvertering goed verloopt. Daarom maakt ons lichaam speeksel aan als we gaan eten of als we iets lekkers zien of ruiken. De speekselaanmaak zorgt ervoor dat onze spijsverteringsorganen worden geactiveerd.

Als onze speekselklieren ook nog worden geactiveerd door ongezonde spanning op de digastrische spier, kunnen diverse klachten ontstaan. Je kunt hierbij zowel denken aan aften en keelklachten, als aan chronische maagslijmvliesontsteking of maagzweren. Doordat mensen met ernstig en/of onregelmatig geactiveerde speekselklieren vaker gaan eten, kunnen ook metabole ziekten als diabetes type 2, een vervette lever of obesitas ontstaan.

Snurken

Als de digastrische spier verkrampt is geraakt, kan deze de tong achter in de mond trekken. Tijdens het slapen raken het boven- en ondergebit elkaar niet meer, waardoor iemand kan gaan snurken. De druk activeert de speekselklier en belemmert de bloedsomloop en het lymfestelsel. Hierdoor wordt de tong dikker en blokkeert deze de keel. Het gevolg is dat iemand gaat snurken.

Hartziekten

In het algemeen wordt ervan uitgegaan dat hart- en vaatziekten het gevolg zijn van plaque in de bloedvaten. Ik ben het daarmee niet eens. Externe druk is meestal het eerste kwaad. Als een verkrampte digastrische spier drukt op de halsslagaders, heeft deze minder ruimte. Dit heeft tot gevolg dat de toevoer van bloed naar de hersenen vermindert, de bloeddruk hoger wordt en de hersenen meer zuurstof willen. Dit kan gevaar opleveren voor de hersenen en de aderen.

Verminderde doorbloeding

Spanning in de digastrische spier kan ook zorgen voor belemmeringen in bloedvaten, aders en lymfeklieren. Dit kan er in eerste instantie voor zorgen dat mensen moe zijn, slechter gaan slapen, last hebben van hoofdpijn, concentratieproblemen, geheugenproblemen en stemmingswisselingen.

Als deze klachten langer aanhouden, kunnen de gevolgen veranderen in bijvoorbeeld ontstekingen in keel, neus en oren, een onzuivere of ontstoken huid, oogontstekingen, problemen met scherp zien en migraine. En als deze klachten langdurig aanhouden, kunnen nog veel ernstiger ziekten het gevolg zijn. Hierbij denk ik aan dementie, de ziekte van Parkinson en kanker.

Tot besluit

In onze praktijk hebben we veel aandacht voor preventie. Als iemand bij ons komt met klachten als moeheid en concentratieverlies, denken wij onmiddellijk aan de mogelijkheid dat deze spier drukt op de halsslagaderen. We maken de spier soepel en voorkomen dat de patiënt ernstige klachten krijgt.

Tot besluit wil ik graag iets bijzonders delen. Op een dag kwam een patiënt de praktijk binnen voor een afspraak terwijl hij op precies dat moment de klachten van een TIA had. Een TIA is een tijdelijke doorbloedingsstoornis in de hersenen.

Op het moment dat hij aankwam, verloor hij voor de tweede keer die ochtend de spierkracht aan een lichaamszijde. We hebben natuurlijk snel een ambulance gebeld voor hem. In overleg met de patiënt heb ik de wachttijd gebruikt om hem te behandelen.

Ik heb naaldjes gezet achter zijn oren en hier ook cupping gegeven. Daarnaast heb ik ook cupping gegeven op zijn nek en bovenrug. De patiënt zei daarna dat hij niet meer duizelig was en geen krachtverlies meer had in been en arm. We konden de ambulance afbellen en hij is vervolgens zelf naar het ziekenhuis gegaan. Hier werd de TIA-diagnose bevestigd. Na verschillende onderzoeken is hij – met medicatie, maar zonder observatieperiode – naar huis gegaan.

Over de auteur

Dokter Wendy Lin woont sinds 1990 in Nederland en heeft een praktijk in Den Haag. Zij is in China opgeleid tot arts-acupuncturist in zowel westerse geneeskunde als traditionele Chinese geneeskunde en rondde de studie geneeskunde nogmaals af in Nederland.