Long covid of long-vax?

Het is een heel groot artikel toch zeker de moeite waard om het te lezen, of gedeeltes ervan. Waar het mij om gaat is dat er meerdere mogelijkheden zijn voor een zogenaamde detox of ontstoring om de schade te beperken of in het gunstigste geval te neutraliseren. Er is een protocol met Dr. Schüssler celzouten en bloesemremedies en een Homeopathisch protocol via een homeopathisch of NTTT arts te bekomen. Zelf werk ik met de Dr. Schüssler celzouten en de bloesemremedies. Bron: tijdschrift Medisch dossier maart 2024.

Talloze mensen hebben langdurige restklachten na covid-19. Zij hebben long-covid. Daarnaast zijn er patiënten die vaak over het hoofd worden gezien: zij hebben juist chronische klachten na coronavaccinatie, ofwel ‘long-vax’. Beide groepen lijden dikwijls aan dezelfde symptomen en lijken baat te hebben bij vergelijkbare behandelprotocollen. Die zijn vooral ontwikkeld in de Verenigde Staten. Daar is nu ook diagnostiek in de maak.

‘Long-vax komt veel vaker voor dan long-covid’, vertelde de Amerikaanse ic-arts Pierre Kory half december aan presentator Laura Ingraham van zender Fox News. Menig tv-kijker zal de opmerking als een schok hebben ervaren.

Al kwam deze niet uit de lucht vallen. Kory is al jarenlang een goed ingevoerde insider in het ‘corona-dossier’. In Nederland is hij nauwelijks bekend, maar in de Verenigde Staten maakte hij eind 2020 grote indruk met een aangrijpende getuigenis in de Amerikaanse Senaat over de vroegbehandeling van covid-19.

Op basis van placebogecontroleerde onderzoekdata deed hij een emotionele oproep om het anti-parasietenmiddel ivermectine te promoveren tot de standaardbehandeling. Zijn oproep werd genegeerd en de coronavaccins kregen voorrang. Gaandeweg specialiseerde Kory zich in de behandeling van long-covid én long-vax. En ook daarbij ziet hij een rol voor ivermectine, waarover verderop meer.

Long-covid kennen we uiteraard langer dan long-vax. In ons land trok in juni 2020 het Longfonds als eerste aan de bel, na een peiling onder ruim 1.600 mensen met klachten na corona. Bijna drie maanden na de eerste ziektesymptomen bleken veel coronapatiënten die thuis uitziekten nog steeds ernstige symptomen te ervaren.

Van hen die meewerkten aan het onderzoek had 91 procent nooit in het ziekenhuis gelegen vanwege corona. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers was 53 jaar. Het resulteerde in uitgebreide achtergrondverhalen in Nederlandse kranten. Zo bracht

de Volkskrant in augustus 2020 ontmoedigende getuigenissen van long-covid patiënten. Ze spraken over ‘een olifant op de borst, bijkomen van een paar honderd stappen, niks kunnen onthouden en na twintig weken gewoon weer terug zijn bij af.’

Inmiddels weten we dat het spike-eiwit langdurig in het lichaam aanwezig kan zijn

Persconferentie long-vax

In de loop van 2021, toen veel mensen inmiddels waren gevaccineerd tegen corona, begonnen artsen aandacht te vragen voor dat ándere chronische ziektebeeld: long-vax. Aanvankelijk gebeurde dat voornamelijk in de Verenigde Staten.

Het zette de Republikeinse senator Ron Johnson (Wisconsin) aan tot actie. Op 28 juni 2021 hield hij in Milwaukee een persconferentie, samen met een aantal gevaccineerden met aanhoudende neurologische klachten. ‘Deze mensen hebben een eenvoudig verzoek’, zei Johnson. ‘Ze willen gezien worden, ze willen dat hun verhalen worden gehoord, ze willen geloofd worden’.

De Amerikaanse Front Line Covid-19 Critical Care Alliance (FLCCC Alliance), opgericht door de ic-artsen Paul Marik en Kory, bekommerde zich vanaf het begin om deze groep. Volgens deze organisatie van artsen en journalisten gaat het bij zowel long-covid als long-vax om ‘een vaak slopend syndroom dat wordt gekenmerkt door een veelheid aan symptomen, zoals langdurige malaise, hoofdpijn, algemene vermoeidheid, slaapproblemen, reukstoornissen, verminderde eetlust, pijnlijke gewrichten, kortademigheid, pijn op de borst en cognitieve stoornissen.’

De vele raakvlakken tussen beide ziektebeelden zijn rationeel gezien niet verrassend. Al vroeg in de pandemie bleken in het bloed van ernstig zieke coronapatiënten in snel tempo stolsels te ontstaan: bij hen werden hoge waarden gemeten van D-dimeer. D-dimeren zijn verbindingen die vrijkomen bij de afbraak van bloedstolsels.

Ze zijn uitsluitend in het bloed aanwezig als er ook een stolsel is. De beschuldigende vinger wees al snel in de richting van het spike-eiwit, het kenmerkende uitsteeksel op het oppervlak van het coronavirus. Toen de coronavaccins hun intrede deden, bleken die eveneens (micro)stolsels uit te lokken. Op zich geen verrassing, want de mRNA-vaccins leveren immers de code voor veelvoudige aanmaak in het lichaam van het spike-eiwit.

Een van de eersten die alarm sloeg over de stolselvorming was de Canadese huisarts Charles Hoffe. Hij wees er halverwege 2021 op dat een groot deel van de inhoud van een mRNA-vaccin via het lymfe-stelsel in de bloedcirculatie belandt.

Hoffe stelde bij 62 procent van een groep gevaccineerden verhoogde D-dimeer waarden vast. Inmiddels weten we dat het spike-eiwit langdurig in het lichaam aanwezig kan zijn. ‘Bij patiënten met long-covid en zij die zijn gevaccineerd, kan het spike-eiwit wel vijftien maanden in het bloed circuleren’, meldt bijvoorbeeld het I-RECOVER protocol voor het post-vaccinatie syndroom van de FLCCC Alliance.1

Een olifant op de borst en na twintig weken weer terug zijn bij af

PSP-syndroom

De Amerikaanse orthomoleculaire arts Thomas Levy wijst erop dat meerdere autopsie-studies de aanwezigheid van spike-eiwit in het hele lichaam hebben aangetoond.2 Hij spreekt inmiddels van het PSP-syndroom (persistent spike protein syndrome ofwel persisterend spike-eiwit syndroom), waar miljoenen patiënten in de wereld last van ondervinden.

Soms is dit syndroom het gevolg van een covid-infectie die zich niet volledig heeft opgelost. ‘Maar veel vaker lijkt dit inmiddels het gevolg te zijn van de mRNA-vaccins’, aldus Levy. ‘Het is niet verrassend dat de kans op het PSP-syndroom rechtstreeks verband houdt met de totale hoeveelheid spike-eiwit in het lichaam, en elke injectie levert meer van dit eiwit.‘ Levy typeert het spike-eiwit als een pro-oxidant die in staat is om in het hele lichaam ziekmakende oxidatieve stress te genereren.

Levy ziet daarom bij de behandeling een centrale rol voor de antioxidant vitamine C in een hoge dosering. In zijn PSP-behandelprotocol is verder een belangrijke rol weggelegd voor onder meer ozontherapie en vernevelen van desinfecterende waterstofperoxide (H2O2).

Door gebruik van een vernevelaar worden ook moeilijk toegankelijke plaatsen van de luchtwegen bereikbaar, zoals de sinussen en de gehele mond-neus-keelholte (tot diep in de longen). Levy vindt daarnaast dat ook stoffen moeten worden toegevoegd die het spike-eiwit kunnen afbreken. Eén van die stoffen is nattokinase, dat als voedingssupplement verkrijgbaar is.

Nattokinase is een enzym dat wordt geïsoleerd uit nattō, een traditioneel Japans gerecht op basis van gefermenteerde sojabonen. Dit enzym is de afgelopen decennia grondig bestudeerd en blijkt een krachtige antistollingswerking te hebben. Met andere woorden: het is in staat eiwitrijk fibrine te splitsen, waardoor stolselvorming wordt tegengegaan. Daarnaast zou het helpen om het spike-eiwit af te breken. 

Detox-protocol

Ook de Amerikaanse cardioloog Peter McCullough maakt zich sterk voor nattokinase als anti-spike supplement. Hij vindt dat bij mensen met vaccinatieschade het oplossen van het spike-eiwit het therapeutische doel dient te zijn.

McCullough vermoedt namelijk dat de vaccinatie-syndromen worden aangestuurd door stapeling van spike-eiwit in cellen, weefsels en organen. Afgelopen najaar was McCullough eerste auteur van een wetenschappelijke publicatie over een spike-eiwit detox-protocol.3 Daarin staan drie voedingssupplementen centraal: nattokinase, bromelaïne en curcumine. Ook die laatste twee stoffen gaan stolselvorming tegen.

‘De stijging van IgG tegen het spike-eiwit is vele malen groter na vaccinatie dan bij de natuurlijke infectie’, schrijven de auteurs. Dit duidt volgens hen op ‘een aanzienlijk grotere blootstelling’ aan het spike-eiwit door vaccinatie.

De afkorting IgG staat voor ‘Immunoglobuline G’, een antistof die wordt aangemaakt als reactie op binnengedrongen antigenen ofwel lichaamsvreemde stoffen. McCullough beschouwt de drie supplementen als veilig.

Wel waarschuwt hij voor gelijktijdig gebruik van nattokinase met antistollingsmedicatie ofwel bloedverdunners, omdat dit supplement de kans op bloedingen kan vergroten. Daarnaast kunnen allergische reacties optreden bij gebruik van nattokinase, vooral bij mensen met een soja-allergie.

Raakvlakken tussen beide ziektebeelden zijn rationeel gezien niet verrassend

I-RECOVER protocollen

De Amerikaanse FLCCC Alliance van Marik en Kory heeft zowel een I-RECOVER behandelprotocol voor long-covid als een I-RECOVER protocol voor het post-vaccinatie syndroom opgesteld. De beginletter ‘i’ van I-RECOVER verwijst naar ivermectine, dat centraal staat in de behandeling omdat dit medicijn spike-eiwit neutraliseert.

Daarnaast is in het uitgebreide Post-Vaccine Treatment Protocol van 56 pagina’s (versie juli 2023) plaats voor een groot aantal voedingssupplementen, waaronder nattokinase, bromelaïne, curcumine en N-acetylcysteïne (NAC).

Mei 2023 was Marik coauteur van een review over de ‘strategieën voor de behandeling van spike-eiwit gerelateerde pathologieën’.4 Eén van de andere auteurs was de Britse arts Tess Lawrie, eveneens een medicus die gedurende de pandemie de moed had om tegen de stroom in te roeien.

Zoals van hen te verwachten, getuigt hun review van een brede blik op de problematiek. Een citaat: ‘Deze review is uniek omdat het een geïntegreerde bespreking biedt van het ziektemechanisme van zowel het post-covid-19 vaccinatiesyndroom als long-covid’.

In het artikel wordt gememoreerd dat er verschillende hypothesen zijn voor het ontstaan van long-covid, waaronder ontregeling van het immuunsysteem, auto-immuniteit, activering van bloedstolling en latente virale persistentie.

De auteurs focussen echter op elementen die zowel bij long-covid als bij vaccinatieschade voorkomen; in het bijzonder op microstolselvorming. Deze stolsels beschouwen zij als een mogelijk basale factor bij beide ziektebeelden.

Schade kan worden beperkt door het niveau van bloedstolling te verlagen, als stolling aanwezig is. Hiervoor worden enkele concrete middelen genoemd, zoals aspirine, visolie, nootmuskaat en nattokinase.

Long-covid en ME/CVS

Vorig jaar publiceerde Nature Reviews Microbiology een tamelijk complete review over long-covid, waar wereldwijd naar schatting 65 miljoen mensen mee kampen.5 De chronische aandoening wordt daarin gedefinieerd als een multisysteemziekte die vele raakvlakken heeft met de vermoeidheidsziekte ME/CVS.

De volgende passage gaat over een cruciale overeenkomst tussen beide ziektebeelden: ‘Gereactiveerde virussen, waaronder EBV en HHV-6, zijn gevonden bij patiënten met long-covid (en zijn geïdentificeerd bij ME/CVS), en leiden tot mitochondriale fragmentatie en hebben een ernstige invloed op de energiestofwisseling.’

Mitochondriën zijn de energiecentrales in onze lichaamscellen, die zorgen voor continue productie van het zogenaamde energiemolecuul adenosinetrifosfaat (ATP). De kwaliteit van deze energievoorziening is afhankelijk van het aantal mitochondriën (dat kan oplopen tot vele honderden per cel) en van hun functioneren.

Al begin jaren negentig van de vorige eeuw deed de Amerikaanse onderzoeker Elaine DeFreitas van het Wistar Institute in Philadelphia een bijzondere ontdekking: zij vond met behulp van de elektronenmicroscoop kleine virusfragmenten in de mitochondriën van de witte bloedcellen van ME/CVS-patiënten.

Dat deze virusfragmenten hoog-significant veel voorkwamen in de mitochondriën, wees volgens de onderzoeker op een relatie tussen virale belasting en mitochondriale disfunctie.

Deze problematiek is echter niet het enige dat long-covid en ME/CVS met elkaar verbindt. In de review worden nog veel meer raakvlakken aangestipt, zoals onregelmatigheden in het immuunsysteem rond bijvoorbeeld de T-cellen.

Ook worden veranderde neurologische functies, inspanningsintolerantie, een veranderde darmflora, een verminderd bloedvolume en de micro-stolsels genoemd.

I-RECOVER protocollen

De Amerikaanse FLCCC Alliance van Marik en Kory heeft zowel een I-RECOVER behandelprotocol voor long-covid als een I-RECOVER protocol voor het post-vaccinatie syndroom opgesteld. De beginletter ‘i’ van I-RECOVER verwijst naar ivermectine, dat centraal staat in de behandeling omdat dit medicijn spike-eiwit neutraliseert.

Daarnaast is in het uitgebreide Post-Vaccine Treatment Protocol van 56 pagina’s (versie juli 2023) plaats voor een groot aantal voedingssupplementen, waaronder nattokinase, bromelaïne, curcumine en N-acetylcysteïne (NAC).

Mei 2023 was Marik coauteur van een review over de ‘strategieën voor de behandeling van spike-eiwit gerelateerde pathologieën’.4 Eén van de andere auteurs was de Britse arts Tess Lawrie, eveneens een medicus die gedurende de pandemie de moed had om tegen de stroom in te roeien.

Zoals van hen te verwachten, getuigt hun review van een brede blik op de problematiek. Een citaat: ‘Deze review is uniek omdat het een geïntegreerde bespreking biedt van het ziektemechanisme van zowel het post-covid-19 vaccinatiesyndroom als long-covid’.

In het artikel wordt gememoreerd dat er verschillende hypothesen zijn voor het ontstaan van long-covid, waaronder ontregeling van het immuunsysteem, auto-immuniteit, activering van bloedstolling en latente virale persistentie.

De auteurs focussen echter op elementen die zowel bij long-covid als bij vaccinatieschade voorkomen; in het bijzonder op microstolselvorming. Deze stolsels beschouwen zij als een mogelijk basale factor bij beide ziektebeelden.

Schade kan worden beperkt door het niveau van bloedstolling te verlagen, als stolling aanwezig is. Hiervoor worden enkele concrete middelen genoemd, zoals aspirine, visolie, nootmuskaat en nattokinase.

Iets concreets in handen bij de letselschadeadvocaat

Diagnostisch onderscheid

De review van Marik en Lawrie meldt verder dat Long-covid en het post-covid-19 vaccinatiesyndroom ‘in veel gevallen moeilijk te onderscheiden zijn’. Het is op dit moment inderdaad niet eenvoudig om een diagnostisch onderscheid te maken tussen long-covid en long-vax.

De symptomen vertonen veel gelijkenissen en aardig wat patiënten met chronische klachten hebben coronavaccins genomen maar óók covid-19 gehad. Daarbij komt dat de reguliere geneeskunde het liefst alles vangt onder één noemer – in dit geval long-covid om de coronavaccins uit de wind te houden.

Tegelijk zijn er verschillende redenen te bedenken om tóch een onderscheid te willen maken. Zowel vanuit behandelperspectief als vanuit een juridische invalshoek.

Zorgmedewerkers die zich bijvoorbeeld onder druk van hun werkgever hebben laten vaccineren en kunnen aantonen dat hun klachtenpatroon is te wijten aan een coronaprik, hebben daarmee iets concreets in handen als ze gaan praten met een letselschade-advocaat.

Het goede nieuws is dat Kevin McKernan, een Amerikaanse specialist op het gebied van medische genetica, afgelopen oktober een test in het vooruitzicht heeft gesteld die een diagnostisch onderscheid kan maken tussen long-covid en long-vax. McKernan maakte vorig jaar naam nadat hij als eerste wetenschapper ontdekte dat de mRNA-vaccins (Pfizer en Moderna) zijn verontreinigd met bacterieel DNA.

Andere wetenschappers hebben deze bevinding intussen onafhankelijk bevestigd. Voor zijn analyses ontwikkelde McKernan een testkit waarmee de vaccinflesjes werden doorgelicht.

Diezelfde testkit kan echter ook worden gebruikt om humane producten zoals speeksel, bloed en sperma te testen. McKernans bedrijf Medicinal Genomics levert deze testkits nu kosteloos aan pathologen die nader onderzoek willen doen. Als dat aanslaat, wil hij een professionele testkit in de markt zetten die long-vax van long-covid kan onderscheiden.

McKernan heeft er in een interview met Rebekah Barnett wel voor gewaarschuwd dat dit even kan duren, omdat veel pathologische laboratoria worden gerund door ziekenhuizen. En daar heeft men mogelijk wat tijd nodig om tot het inzicht te komen dat goede diagnostiek belangrijk is en de behandeling kan beïnvloeden.

Als de testkit beschikbaar komt, zou deze zelfs kunnen onderscheiden welk type vaccin betrokken is bij het ziektebeeld, bijvoorbeeld Pfizer of Janssen. Daarbij zou de testkit behalve op individueel niveau ook op macroniveau meer inzicht kunnen verschaffen. ‘Als je eenmaal een test hebt die deze dingen kan onderscheiden, kun je beginnen uit te zoeken hoeveel long-vax is en hoeveel long-covid’, aldus McKernan.

Toine de Graaf

Naschrift: Bijwerkingencentrum Lareb pleit inmiddels voor meer onderzoek naar ‘long-covid klachten na coronavaccinatie’. Bij het centrum zijn ruim 2.200 meldingen binnengekomen van klachten die langer dan 6 maanden duurden en die binnen 28 dagen na vaccinatie zijn ontstaan.

Bronnen

1. I-RECOVER Post-Vaccine Protocol. FLCCC Alliance, juli 2023
2. Levy Th. Resolving Persistent Spike Protein Syndrome. Orthomolecular Medicine News Service, 10 maart 2023
3. McCullough P, Procter B, Wynn C. Clinical Rationale for SARS-CoV-2 Base Spike Protein. Detoxification in Post COVID-19 and Vaccine Injury Syndromes. Journal of American Physicians and Surgeons 2023; 3:90-93
4. Halma MTJ, Plothe C, Marik P, Lawrie TA. Strategies for the Management of Spike Protein-Related Pathology. Microorganisms 2023; 11(5):1308
5. Davis H, McCorkell L, Moore Vogel J, Topol E. Long COVID: major findings, mechanisms and recommendations. Nature Reviews Microbiology 2023; 21(3):133-146